IMF’nin “Jeoekonomik Ayrışma ve Oldukca Taraflılığın Geleceği” başlıklı raporu gösterildi.

Ekonomik ayrışma riski

Raporda, on senelerdir devam eden küresel ekonomik entegrasyondaki artışın arkasından dünya ekonomisinin ayrışma riskiyle karşı karşıya olduğu vurgulandı.

2008-2009’daki küresel finansal kriz sonrası yaşanmış olan toparlanmayı Brexit, ABD ve Çin arasındaki tecim gerilimleri ile artan sayıda askeri çatışmanın izlediği anımsatılan raporda, kriz sonrası dönemde küresel mal ve ana para akışlarında bir dengelenme ve tecim kısıtlamalarında bir artış görüldüğü aktarıldı.

Rusya-Ukrayna savaşı

Raporda, Kovid-19 salgını ve Rusya’nın Ukrayna’da başlatmış olduğu savaşın internasyonal ilişkileri daha da kontrol etmiş olduğu ve küreselleşmenin faydalarına dair şüpheleri artırdığı kaydedildi.

Tecim bağlarının derinleşmesinin küresel yoksulluğun büyük seviyede azalmasını sağladığına işaret edilen raporda, gelişmiş ekonomilerdeki düşük gelirli tüketicilere ise daha düşük fiyatlar vasıtasıyla yarar sağlamış olduğu aktarıldı.

Ticari ilişkilerdeki zayıflama

Raporda, ticari ilişkilerin zayıflamasından en oldukca düşük gelirli ülkelerin ve gelişmiş ülkelerdeki dar gelirli tüketicilerin etkileneceği ifade edildi.

Azalan ana para akışlarının direkt yabancı yatırımı azaltacağına işaret edilen raporda, internasyonal işbirliğindeki bir düşüşün de yaşamsal ehemmiyet taşıyan küresel kamu mallarının sağlanmasına yönelik riskler oluşturacağı açıklandı.

Dünya ekonomisindeki ayrışma üretimi düşürecek

Raporda, dünya ekonomisindeki ayrışmanın küresel üretimin yüzde 0,2 ila yüzde 7’sine mal olabileceği kaydedildi.

Teknolojik ayrışmanın da kaybı mühim seviyede artırabileceği belirtilen raporda, teknolojideki ayrışmanın eklenmesiyle bazı ülkelerde üretimdeki kaybın yüzde 8 ila yüzde 12’ye ulaşabileceğine değinildi.

Raporda, ayrışma ne kadar derin olursa, maliyetlerin de o denli derin olacağı ifade edildi.

Daha azca internasyonal risk paylaşımıyla küresel ekonomik ayrışmanın daha yüksek makroekonomik oynaklığa, daha şiddetli krizlere ve ulusal tamponlar üstünde daha büyük baskılara yol açabileceği vurgulanan raporda, ek olarak küresel toplumun krizdeki ülkeleri destekleme kabiliyetini zayıflatabileceği ve gelecekteki borç krizlerinin çözümünü zorlaştırabileceği aktarıldı.